« ايثار » که به معناي از خود گذشتگي و ترجيح و برتري است، در اخلاق اسلامي به معناي گذشت از خود به نفع ديگران است و اينکه درباره چيزهايي را که خود به آن نيازمنديم، ديگران را بر خود ترجيح دهيم.

اگر بخشي از مال خود را به ديگران بدهيم و براي خود هم نگه داريم، انفاق کرده ايم، ولي « ايثار » اين است که مال خود را تماما به ديگري ببخشيم، در حالي که خود به آن نياز داريم .

قرآن در اين باره مي فرمايد:«. . . و يوثرون علي انفسهم و لوکان بهم خصاصه و من يوق شح نفسه فاولئک هم المفلحون» (بخشي از آيه 9 سوره حشر) (هر چند خودشان احتياجي مبرم داشته باشند، آنها را بر خود مقدم مي دارند. و هر کس از خسٌت نفس خود مصون ماند، رستگار مي گردد.)



حضرت امام سجاد عليه السلام علاوه بر انفاق هاي گسترده و بي شمار، در زندگي خود ايثارهاي فراواني کرده است. امام صادق عليه السلام مي فرمايد:

امام سجاد عليه السلام در بسياري از روزهايي که روزه مي گرفت، امر مي کرد گوسفندي قرباني کنند. سپس گوشت آن را خرد کنند، بپزند، و هنگامي که شب فرا مي رسيد، پيش از اينکه افطار کند، خود تقسيم غذا ميان مستمندان را به عهده مي گرفت. وقتي همه غذا تمام مي شد، مي فرمود برايش مقداري نان و خرما بياورند و فقط با همان افطار مي کرد.