طاووس يماني مي گويد: شبي وارد حجر اسماعيل شدم. امام سجاد عليه السلام نيز وارد شد و به نماز ايستاد، بسيار نماز خواند و سپس به سجده رفت. با خود گفتم: مردي است صالح از خانداني نيک، به دعايش گوش دهم (ببينم چه مي گويد و چگونه دعا مي کند، دقّت کردم) شنيدم که در سجده اش به خدا عرض مي کرد:



عُبَيدُکَ بِفِناءِ کَ، مِسکينُکَ بِفِناءکَ، فَقيرُکَ بِفناءکَ، سائِلُکَ بِفناء کَ؛



خدايا! بنده کوچکت به در خانه ات آمده! مستمندت به در خانه ات آمده! تهيدستت به در خانه ات آمده! درخواست کننده ات به در خانه ات آمده!



«طاووس يماني مي گويد: هر گرفتاري برايم پيش آمد اين دعا را خواندم و آن گرفتاري بر طرف شد.» (1)



اَلدُّعاءُ يَدفَعُ البَلاءَ النّازِلَ وَ ما لَم يَنزِل.(2)



دعا بلاي نازل شده و نازل نشده را برطرف مي کند.